Η Γιαγιά Πολυξένη

Η ιστορία μας πάει αρκετά χρόνια πίσω, όταν η ‘γιαγιά Πολυξένη’ παντρεύεται στο χωριό Ανώγυρα, το οποίο ήταν και εξακολουθεί να είναι, ξακουστό για το χαρουπόμελο και το παστέλι. Οι κάτοικοι του χωριού για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες των καιρών  και να βγάζουν τα‘προς το ζην’ ασχολούνταν και με την παρασκευή παστελιού. Η ‘γιαγιά Πολυξένη’, ούσα ανήσυχο πνεύμα και δραστήριος άνθρωπος, ήταν αδύνατο να μην ασχοληθεί με την ‘παραδοσιακή τέχνη’ του χωριού .Την τότε εποχή,  η διάθεση του προϊόντος γινόταν στα πανηγύρια ή πωλείτο στους παστελάδες οι οποίοι με την σειρά τους το μεταπωλούσαν στα παιδιά της γειτονιάς.

Τη δεκαετία του ’70, η κυρία Πολυξένη μαζί με την οικογένεια της αναγκάζονται να μετακομίσουν στη Λεμεσό, αφού τα δύο εκ των τεσσάρων παιδιών της οικογενείας έπρεπε να φοιτήσουν στο γυμνάσιο. Μ’ αυτό λοιπόν τον τρόπο,  αρχίζει να δουλεύει, κάνοντας αυτό που έμαθε και ήξερε να κάνει καλύτερα από τον καθένα, για να συνεισφέρει με τον δικό της τρόπο στα έξοδα της οικογένειας.  Ασχολείται δηλαδή επαγγελματικά με την παρασκευή παστελιού. Στο πίσω μέρος του σπιτιού, κατασκευάζεται ένα μικρό πρόχειρο υπόστεγο στο οποίο αρχίζει να παρασκευάζει μικρές ποσότητες παστελιού και χαρουπόμελου. Τα  παραγόμενα προϊόντα πωλούνταν σε 2-3  καταστήματα με ξηρούς καρπούς και άλλα παραδοσιακά προϊόντα. Οι πλανόδιοι τα έπαιρναν με τη σειρά τους από τα καταστήματα αυτά και τα πωλούσαν στα πανηγύρια. Επίσης η διάθεση τους γινόταν σε χώρους μαζικής συνάθροισης,  ακόμα και σε εργοστάσια τις μέρες πληρωμής των εργατών. Με την πάροδο των χρόνων και λόγω της αυξημένης ζήτησης, το πρόχειρο υπόστεγο μετατρέπεται σε ένα μικρό εργαστήρι και η ποιότητα του προϊόντων ολοένα και βελτιώνεται.

Το 1985-86, τα παιδιά της οικογένειας επιστρέφουν από τις σπουδές τους  και βοηθούν όσο μπορούν την μητέρα τους, που για κανένα λόγο δεν ήθελε να σταματήσει να ασχολείται με την τέχνη αυτή. Έτσι το 1989, η ‘δουλειά’ μεταφέρεται σε μεγαλύτερο ιδιόκτητο χώρο, όπου εγκαταστάθηκαν εκσυγχρονισμένα με την τότε εποχή, μέσα παρασκευής χαρουπόμελου και παστελιού.

Σήμερα, 30 χρόνια μετά, σε μία σύγχρονη, πλήρως ανακαινισμένη, βιοτεχνία συνεχίζουμε με τον ίδιο ζήλο και μεράκι να φτιάχνουμε με τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο ότι φτιάχνεται από χαρούπι και όχι μόνο.